Badmintonner Robin Tabeling klaar voor de Olympische Spelen
Amstelveen - Vorige maand kwalificeerde de Amstelveense badmintonner Robin Tabeling zich, samen met zijn gemengd dubbel-partner Selena Piek, voor de Olympische Spelen 2024 in Parijs deze zomer. Het duo bereikte de halve finale op het EK van het gemengd dubbel en daardoor zijn ze niet meer te achterhalen op de kwalificatieranglijst. In 2021 ging dit tweetal ook al naar de Olympische Spelen in Tokio en ze sleepten diverse prijzen in de wacht op nationale en internationale toernooien. De 30-jarige Tabeling woont in Arnhem, waar hij dicht bij sportcentrum Papendal verblijft.
Jeugd
‘Mijn ouders speelden, en spelen nog steeds, badminton bij Badminton Vereniging Martinus Amstelveen en ook mijn oudere zus (Iris Tabeling, red.) was al vrij jong een fanatieke badmintonner’, begint Tabeling. ‘Toen zij speelde bij BV Van Zijderveld en ik altijd meeging naar haar trainingen, kreeg ik steeds een racket in mijn handen waar ik mee mocht dollen en spelen. Op vijf- of zesjarige leeftijd was ik eindelijk oud genoeg om ook te komen trainen. Sindsdien ben ik altijd blijven badmintonnen.' Zijn ouders zijn nog steeds nauw verbonden aan badminton. ‘Ze spelen niet hoog, maar wel heel veel. Mijn vader runt Martinus Amstelveen op heel veel manieren. Hij is tevens manager van de jeugdselecties van Nederland. Mijn ouders ademen badminton. Ze organiseren het NK en mijn vader zit in de organisatie van de Dutch Open. Vroeger zijn er heel wat battles binnen de familie uitgevoerd. Op een gegeven moment kwam daar het punt dat ik met mijn zus ging winnen van mijn ouders. Dat was een mooi moment’, lacht hij.
Selectie
‘Ik was gelijk al bloedfanatiek. Winnen betekende voor mij heel veel en ik werd ook heel boos op mezelf als het niet lukte. Die drive bracht me gelijk al heel ver. In de badmintonwereld werkt het zo: als ze er bij de club achter komen dat je talent hebt, mag je naar een regionaal trainingscentrum. Als dat goed gaat, mag je voorspelen voor de nationale jeugdselectie onder 13. Ik was 11 jaar toen ik dat doel bereikte. Vanaf dat moment trainde ik elke dag: op maandag en dinsdag bij het regionaal trainingscentrum, op woensdag op Papendal, op donderdag en vrijdag bij de badmintonclub en in het weekend speelde ik competitie. Dat was ook het moment dat ik gestopt ben met voetballen bij de Legmeervogels, iets wat ik er altijd naast deed. Maar op een gegeven moment was dat niet meer te combineren.’ ‘Met de jeugdselectie kom je één keer per week bij elkaar op Papendal’, vervolgt hij. ‘Daar leerde ik ook leeftijdsgenoten kennen. Ik trainde met jeugdleden die niet om de hoek woonden. Dat vind ik heel goed, want de beste spelers van het land bij elkaar brengen maakt je alleen maar beter.’ In de jaren die volgen maakt Robin flinke stappen in zijn sportcarrière en mag hij een paar medailles mee naar huis nemen op officieuze toernooien. ‘Maar mijn eerste, echte serieuze prijs kwam in 2013, toen ik 19 was. Ik won toen zilver in de gemengd dubbel, op de Europese Jeugdkampioenschappen tot en met 19 jaar. Ik kan wel zeggen dat ik daar heel erg trots op ben geweest. En nog steeds.’
.jpeg)
Foto door Team NL
Papendal
Op 16-jarige leeftijd verhuist Tabeling naar Papendal. ‘Hier kon ik twee keer per dag trainen in combinatie met school. Ik zat op het Alkwin Kollege in Uithoorn en daar hebben ze altijd super goed meegewerkt om me te supporten in mijn sportcarrière, maar op een gegeven moment werd de keuze voor Papendal de meest logische. Op het Beekdal Lyceum in Arnhem kon ik de helft van de lessen volgen en op Papendal kon ik veel en beter trainen. Ik mocht soms zelfs met de senioren meetrainen en dat is natuurlijk heel leerzaam. In Arnhem heb ik mijn vwo afgemaakt. Ik trainde van 8 tot 10 in de ochtend, ging van 11 tot 3 naar school, om vervolgens van 4 tot 6 weer te trainen.’
De stap naar Papendal heeft hij mede te danken aan zijn zus. ‘Zij is drie jaar ouder en heeft eigenlijk voor mij het pad eerst bewandeld zodat ik het daarna kon doen. Er waren geen kamers beschikbaar maar toen zij naar een kamer richting de stad kon, kwam haar kamer vrij. Doordat zij die stap maakte, kwam er ruimte voor mij. Dat is echt voor mij een grote boost geweest in mijn carrière. Na drie jaar op Papendal te hebben gewoond, ben ik naar de stad verhuisd. Op dit moment woon ik nog steeds met veel plezier in Arnhem. Ik ben hier blijven wonen omdat dit mijn leven is. Dit is het trainingscentrum, hier op Papendal zitten voor mij de beste mensen en faciliteiten.’
Van enkel naar dubbel
Sinds zijn vijftiende speelt Robin met een partner. ‘We hadden een groot team in de jeugd en als je dan naar een toernooi ging, mochten niet alle jongens enkelen. Ik merkte zelf ook dat ik in de dubbel beduidend beter was. En als er onderdelen zijn waar je beter in bent en waarbij dingen makkelijker gaan, is het fijner om daarvoor te kiezen en in door te gaan.’ De laatste jaren speelt Tabeling met dezelfde partners, maar dat was in het begin heel erg zoeken. ‘Ik heb veel geschipperd tussen partners. Net na de jeugd was ik oké qua prestaties, maar mijn echte doorbraak is gekomen toen ik samen ging dubbelen met Jelle Maas in 2017. Toen begonnen we toernooien te winnen en stappen te maken. Na twee jaar kreeg ik de kans om gemengd te dubbelen met Selena Piek (zijn badmintonpartner nu, waar hij ook mee naar de Olympische Spelen gaat, red.). Haar toenmalige partner raakte geblesseerd en ik mocht in dat gat springen om te kijken of dat werkte. Dat bleek een schot in de roos. Toen Jelle stopte, heb ik me helemaal
gespecialiseerd in gemengd dubbel en ben ik een goed duo met Selena.’
Van prijs naar prijs
‘Ik ben het meest trots op de prijzen van de afgelopen jaren’, vertelt Robin. ‘Vorig jaar ben ik met Selena Europees kampioen geworden en in 2019 hebben we als eerste Nederlanders de gemengd dubbel tijdens de Dutch Open gewonnen. Dat was een historisch moment. Dat zijn wel twee dingen waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Afgelopen maart heb ik de halve finale op één van de allerhoogste toernooien van badminton gehaald in Engeland. Je spreekt dan wel van het meest historische toernooi in de badmintonwereld. Poeh, en wat ik nog meer op mij naam heb staan? Een keer kwartfinale op een WK, de Olympische Spelen in Tokio natuurlijk en vier keer brons op een EK. Het is best een lijst’, lacht hij.
Olympische Spelen
‘De komende weken staan in het teken van de voorbereiding voor de Olympische Spelen. Er zijn nog twee toernooien waar we aan mee gaan doen en hebben gekozen voor de twee hoogste: in Singapore en Indonesië. Dit doen we puur om in het wedstrijdritme te blijven. De badmintonselectie in Nederland is niet heel breed en onze trainingsmogelijkheden zijn beperkt. Facilitair is het goed, maar qua sparring en tegenstanders missen we wat uitdaging. Wij willen graag wedstrijden spelen omdat dat ons op het scherp van de snede houdt. Op toernooien trainen we vaak met Denen en Fransen. Wij kennen ze vrij goed en op toernooien weten we elkaar altijd te vinden. Deze weken staan dan ook in het teken van wedstrijden en kwalitatief goede trainingen. Anders hebben we van april tot aan de Olympische Spelen geen wedstrijden gespeeld en dat is echt een te lange pauze.’ Tabeling kan niet wachten tot de Spelen plaatsvinden. ‘Selena en ik hebben van één koppel uit de top 8 nooit gewonnen, maar voor de rest hebben we ze allemaal al eens verslagen. We weten dat het kan gebeuren. Ik weet ook dat badminton in Azië heel erg groot is, dat hebben we tijdens de vorige Spelen gezien. De aandacht die de badmintonners krijgen en de druk die zij ervaren, is gigantisch. Je ziet dat sommigen aan de druk bezwijken. Ons doel is om de poule door te komen en daarvoor moeten we een keer verrassen. Maar ik denk dat wij dat kunnen. En dan wordt het de kunst om te blijven verrassen. Het zit er in, dat weten we. Het is een lastige kluif, maar geen onmogelijke. We gaan de Spelen met vertrouwen tegemoet.’
.jpeg)
Dit artikel verscheen eerder in de juni-editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 89.
