Coach van het jaar: Serge Boyd bij MBCA
Amstelveen - Tijdens het Amstelveen Sportgala werd Serge Boyd (46) uitgeroepen tot coach van het jaar. Hij is al ruim zeven jaar een geliefde en energieke coach bij basketbalvereniging MBCA en weet op magische wijze het beste uit spelers te halen en grote successen te behalen.
Basketbal
Op elfjarige leeftijd gaat Serge met vrienden mee naar de Apollohal in Amsterdam, waar hij op dat moment woonachtig is. Naast honkbal, de sport die hij al beoefent, is hij benieuwd naar basketbal. Op dertienjarige leeftijd kiest hij definitief voor basketbal en heeft hij, naar eigen zeggen, de basketbal nooit meer losgelaten. ‘Hoe ouder, hoe erger’, grapt Serge. Tot zijn 22e basketbalt hij op hoog niveau en schopt hij het tot de junioren eredivisie, zoals het toentertijd heette. De stap naar de heren is op dat moment te groot, waardoor hij besluit om te gaan studeren. Maar de sport keert hij niet de rug toe: door een vriend wordt hij gevraagd om eens bij een jeugdteam te kijken om deze te coachen. De combinatie basketbal en jongeren coachen blijkt voor hem een schot in de roos.
‘Ze beginnen volkomen clueless en opeens krijgen ze het spelinzicht’
Talent
‘Ik ben begonnen met coachen bij Apollo, maar maakte de overstap naar MBCA toen we verhuisden naar Amstelveen. Inmiddels train en coach ik daar al ruim zeven jaar de jongeren. De meeste impact maak ik met U14, U16 en U18. Daar gaat de jeugd echt sprongen maken en zie je patronen ontstaan. De kennis die ze op willen doen, moet je voeden. Het leukste is het zien van de ontwikkeling. Ze beginnen volkomen cluelessen opeens krijgen ze het spelinzicht. Vorig jaar was er een prachtig voorbeeld. Een jongen van 15 uit de buurt stapte compleet onwetend de hal binnen. Hij had nog nooit een wedstrijd gespeeld, maar was wel ruim twee meter lang. Ik was dus direct enthousiast. Binnen een paar maanden wist hij waar hij moest staan, hoe hij moest verdedigen en wist hij uitstekend hoe de sport werkte. Na een jaar MBCA zit hij nu in Duitsland en gaat hij binnenkort een NBA-kamp volgen. Dat maakt me trots. Daar doe ik het voor.’
Fulltime
In het dagelijks leven is Serge fulltime interim business controller. Daarnaast heeft hij twee jonge kinderen. ‘Ja, dat is lastig te combineren’, vertelt Serge. ‘Ik hou van structuur en zowel voor, tijdens als na de training kost alles een hoop tijd. Ik bedenk trainingen, zoek altijd naar video’s van profs om het te kunnen laten zien en wil ook evalueren. Mijn trainingen zijn gestructureerd en hebben een hoog energiegehalte. Het is de training die ik als druk ventje van 15 jaar altijd had willen hebben. Je gaat niet slapen, je gaat werken en zweten, anderhalf uur lang en drie keer per week. Met volle kracht vooruit. Ik probeer lol maken met presteren te combineren en de jongeren weten dat te waarderen. In het begin van het sportjaar is het nog rommelig en moet iedereen zijn plek zien te vinden. September-basketbal noem ik dat. Rond december/januari begin je de patronen te ontdekken en gaan we de echte sprongen maken.’
Coach van het jaar
Begin van het jaar werd Serge uitgeroepen tot coach van het jaar. Hij ziet het als een eer, maar hoopt ook dat het een aanmoedigingsprijs is voor andere coaches. ‘Alle coaches doen dit vrijwillig. Coaches die vanuit hun werk misschien thuis even snel een hapje eten of net als ik even snel zijn kinderen knuffelt, om vervolgens vol passie in een sporthal een team te trainen en aan te moedigen. Dat is niet niks en daar mag best meer aandacht voor komen. We doen het met liefde, maar offeren ook een hoop tijd op. Voor mij is dat het waard, ik doe niets liever. Maar de prijs van Coach van het jaar is wel een bekroning op mijn werk en ik hoop dat het andere coaches ook een boost kan geven.’
Serge noemt het prachtig dat zijn team onder zijn leiding wint, maar hoopt vooral dat de jongeren roepen dat ze dankzij hem beter zijn geworden. ‘Winnen is niet het doel; als jeugdcoach gaat het er vooral om dat je de kinderen van A naar B weet te krijgen. Een goed schot, een goede dribbel, een goede passing. Winnen komt dan vanzelf. De jongeren zien zichzelf beter worden en je ziet dat ze het steeds meer snappen. Net als op school met wiskunde: op een gegeven moment zie je het en worden de resultaten beter. Dat is waarop ik hoop hoe de jongeren over mij praten.’
‘Focus je alsjeblieft op het verbeteren van de jeugd’
Focus
‘Ik wil graag ook andere coaches toespreken’, vervolgt Serge. ‘Focus je alsjeblieft op het verbeteren van de jeugd. Het resultaat komt vanzelf wel. Goed technisch kunnen schieten is de basis. Leer de techniek al goed aan bij de jongere kinderen die in U10 of U12 spelen. Zorg dat niet alleen de beste drie de acties maken, maar dat binnen de training iedereen snapt dat het alleen met zijn allen gaat gebeuren. Verdedigend voetenwerk is daarin net zo belangrijk. Daarnaast is samenwerken key. Als je dat van jongs af aan strak trekt, hoef je je daar nooit meer zorgen om te maken. Het is niet alleen maar rennen, passen en schieten, er zitten allemaal subtiliteiten in de sport. Dat maakt het zo leuk. Het is soms moeilijk verkopen aan een jong kind als je roept dat technisch leren schieten belangrijker is dan raakschieten. Toch ga je daar de meeste progressie mee boeken. Tot een bepaald niveau kan iedereen leren basketballen. Daarna komt het aan op de regels begrijpen en spelinzicht hebben. Als jij als coach aan de basis hebt gestaan van zo’n talent, is dat toch fantastisch?’
Wachtlijsten
Op dit moment kampen veel basketbalverenigingen met wachtlijsten. ‘Dat is echt onwijs zonde. We willen zo graag basketballen en het barst in Nederland van het talent. Maar we hebben te weinig faciliteiten in de regio en te weinig coaches. Ik doe dus ook met liefde een oproep aan de gemeente om mee te denken over meer mogelijkheden. Desnoods trainen we buiten, met warmtelampen en een opblaasbare tent of iets dergelijks. Basketbal is, mede dankzij de komst van het 3x3 spel en de zichtbare resultaten die we als land behalen, weer helemaal in trek in Nederland. Het is zonde dat we deze jongeren niet snel het veld op kunnen krijgen door het gebrek aan velden en coaches.’
Boodschap
Of hij nog een boodschap heeft aan kinderen die willen basketballen? ‘Uiteindelijk gaat het om het doorzettingsvermogen. Kinderen die het hardst werken, gaan de stappen maken. Maar geldt dat niet voor alles? Als jij je structureel inzet voor wat je leuk vindt, dan gaat het gebeuren. Ik doe dit al 25 jaar. Stoïcijns inzetten, inzetten en inzetten. Ik blijf het leuk vinden en zolang ik dit plezier hou, ben ik op het basketbalveld te vinden. Over vijf jaar? Ja, over tien jaar ook nog wel. Misschien wel met nog meer drive dan nu’, besluit Serge.
Dit artikel verscheen eerder in de mei-editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 88.
