Column Geertje Visser: Er was eens...
Geertje Visser schrijft met regelmaat columns voor AmstelveenZ. Deze maand een sprookjesachtige bijdrage over... een boog.
Er was eens een boog. Niet zomaar een boog, nee, een enórme boog. Van brons. Niet dat hij bronskleurig was, dat niet. Eigenlijk was het gewoon een enorme bruine boog. Hij kostte driehonderdduizend euro, waarmee het ook nog eens een enorme dure bruine boog was. En hij was vrij lelijk. Althans, dat vonden de meeste mensen van Amstelveen.
Ongevraagd
Een enórme lelijke, dure, bruine boog. Een boog waar niemand echt op zat te wachten ook, eigenlijk. Feitelijk een enórme, lelijke, dure, bruine, ongevraagde boog. Nu zou je denken dat een enorme, bruine, dure, lelijke, ongevraagde boog waar niemand op zit te wachten het niet heel ver zou schoppen in de participatiemaatschappij. Maar het was 2015 en het Stadsplein moest enorm verlevendigd en vergroend worden. In dat licht was het heel goed te begrijpen dat het College van B&W (VVD, D66, PvdA, bbA) ongevraagd kwam met het geweldige plan voor een grote, bruine, dure, lelijke boog – tegen een bedrag waarvoor je een heel bos wuivende palmen had kunnen aanschaffen.
Niemand ziet het
De mensen van Amstelveen vonden het een slecht idee om heel veel geld uit te geven aan iets dat heel erg lelijk en onnodig was. Maar volgens het college was ‘besturen soms ook iets zien wat niemand nog ziet’. En de gewone mensen van Amstelveen wisten daar natuurlijk niets van, van dingen zien die er niet zijn. De boog zou niet zomaar een bruin gevaarte op een desolaat stenen plein zijn, maar zou ‘een beweging in gang gaan zetten’. Welke beweging dat was wist niemand. Volgens de wethouder waren er ook enorm veel positieve reacties binnengekomen bij de gemeente. En nee, daar kon geen inzicht in worden gegeven maar réken maar dat die er waren. Zakken vol geheime post.
Toegangspoort
En dus werd de boog pal voor de fontein geplaatst om, aldus het persbericht, ‘te fungeren als toegangspoort van het Stadsplein’. Dat je door de fontein moest lopen om via een toegangspoort het plein te betreden vonden de inwoners van Amstelveen zelf niet zo gastvrij, maar hee, wat wisten zij ervan? Er zou immers een ‘een lange zichtlijn ontstaan die het monumentale karakter van het beeld zou benadrukken’. Dat het beeld in de fontein moest staan omdat anders de parkeergarage in zou storten wist iedereen, maar zoiets kun je beter met wat woordblubber verbloemen. Daar zouden de mensen van Amstelveen vast intuinen.
Blij
De boog bleef vier jaar op het plein staan totdat iedereen het ding was vergeten, net zoals transformatorhuisjes na een tijdje ook niet meer opvallen. Toen opperde de nieuwe wethouder van Cultuur plots dat de enorme, bruine, dure, lelijke, ongevraagde boog beter verplaatst kon worden om ‘meer recht te doen aan het kunstwerk en de kunstenaar én het draagvlak’. De mensen van Amstelveen vonden het een heel goed idee dat een hele dure bruine boog binnen 5 jaar voor ongetwijfeld veel geld opnieuw verplaatst zou worden en vroegen zich verder niet af waarom dat niet meteen was besloten. Ze waren heel blij met de politiek die toch maar goed naar de mensen van Amstelveen luistert. En ze leefden nog lang en gelukkig.
Geertje Visser
