Drievoudig wereldkampioen Patrick Bos onverslaanbaar op de tandem
Amstelveen - Op 13-jarige leeftijd stapt Patrick Bos voor het eerst een wielrenfiets op. Inmiddels wint de Amstelvener de ene na de andere prijs als piloot op de tandem en mag hij zich voor de zevende keer wereldkampioen parawielrennen noemen. Samen met de slechtziende Tristan Bangma als achterrijder vormt hij een onverslaanbaar duo.
In augustus wonnen ze goud op de achtervolging, goud op de weg met de tijdrit, goud met de wegwedstrijd én zetten ze een nieuw wereldrecord, dat eerder ook al op hun naam stond. Het tandem-duo is in topvorm en samen zetten ze alles op alles om volgend jaar tijdens de Paralympische Zomerspelen in Parijs gouden medailles binnen te slepen.
Patrick Bos brengt zijn jeugd door in Amstelveen. Na de basisschoolperiode op De Pioniers, vervolgt hij zijn schoolcarrière op het Amstelveen College. Na zeven jaar voetballen bij Amstelveen Heemraad, ontdekt hij zijn liefde voor wielrennen. Patrick sluit zich aan bij de wielervereniging van Amstelveen, WTC De Amstel (inmiddels WV de Amstel,red.). Niet veel later ontdekt hij het baanwielrennen tijdens een opstapdag. ‘Ik vond dat heel erg leuk. Ik heb toen heel snel een tweedehands fiets gekocht. Of misschien wel een achtstehands, dat weet ik niet. Ik wilde gewoon graag snel een fiets voor op de baan’, lacht Patrick.
Geen wereldtop
‘Toen ik 21 was, zag ik dat ik de wereldtop op de baan niet zou gaan halen. Dan is het gelijk minder leuk en het wedstrijdaanbod is ook niet zo groot. Ik wilde gewoon Wereldkampioenschappen rijden, meedoen met de Olympische Spelen. Dat was mijn ambitie, mijn grote droom. Dat is met baanwielrennen heel lastig. Dan doe je mee met de top, óf gewoon helemaal niet. Ik maakte weinig progressie en ik had niet genoeg talent op dat gebied. De keuze was snel gemaakt om weer op de weg te gaan fietsen. Daarna ben ik in aanraking gekomen met de tandem. Toen ik daar op stapte, besloot ik: dit wordt mijn nummer één tak van wielersport.’
Tandem
Dat ging naar eigen zeggen gelijk goed. ‘Daar bleek ik opeens veel talent voor te hebben’, vertelt Patrick. ‘Daar was de wereldtop ook een stuk meer binnen bereik. Er zijn veel goede mensen, maar geen honderden. Meteen de eerste keer dat ik meedeed aan de Wereldkampioenschappen op de tandem, op de baan in 2011, ging ik heel erg goed. Dat motiveerde zo erg, dat ik besloot om door te gaan op de tandem, zowel op de baan als op de weg. Toen kwamen ook de Paralympische Spelen in 2012 om de hoek kijken. Daar ben ik vol voor gegaan en ik sleepte brons in de wacht. Inmiddels is dat 11 jaar geleden en ben ik al die tijd lekker doorgegaan.’
Tristan Bangma
De prijzen blijven binnenstromen voor Patrick en vooral het duo dat hij vormt met de slechtziende Tristan Bangma, behaalt succes na succes. ‘We blijken echt een goed koppel.’ De eerste keer dat Patrick samen reed met Tristan is alweer even geleden, na de Paralympische spelen in 2012.‘Tristan had mij op televisie gezien en meldde zich aan voor een opstapdag. De bondscoach vroeg of ik met een hele fanatieke 15-jarige jongen wilde fietsen op de baan in Apeldoorn. Twee jaar hebben we samen wat wedstrijden gereden, maar we werden nog geen vast koppel. We zijn daarna allebei met iemand anders gaan fietsen. Hij is vervolgens Paralympisch kampioen op de baan geworden in 2016 met Teun Mulder. Dat bleek voor hem een hele goede zet. Ik ben in 2015 wereldkampioen op de baan geworden met Stephen de Vries, en we haalden een bronzen medaille op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. Na deze successen besloten Tristan en ik het samen te proberen. Vooral de laatste jaren gaat dat hartstikke goed. We zijn praktisch onverslaanbaar. Of nou ja, we zijn wel verslaanbaar, maar we worden weinig verslagen’, lacht Patrick.
‘We weten dat dat niet zo blijft’, vervolgt Patrick bescheiden. ‘Elke wedstrijd die we winnen, kunnen we ook verliezen. We weten dat we elke wedstrijd door moeten en beter moeten. Scherp blijven. Het gaat niet om de statistieken, maar het is wel leuk om elke wedstrijd waar je aan de start staat, te kunnen winnen. Daar doen we het voor. Al een paar jaar lukt dat bijna elke keer.’
Wereldtitel
De wereldtitel op de achtervolging in augustus behalen was heel belangrijk voor het duo. ‘Deze gaf veel voldoening. Het was het een revanche op vorig jaar. We waren toen de snelsten en op weg naar de wereldtitel. We reden in de finale tegen de Britten en lagen op voorsprong. Met minder dan drie rondjes te gaan kregen we een klapband en gingen we heel hard onderuit. Wij werden tweede. Daar is echt een wereldtitel door onze neus geboord, want we waren zo dichtbij. Dit jaar wilden we dus in de herkansing. Om te laten zien wie nu echt de besten zijn’, lacht Patrick trots. ‘Ik vind alles mooi wat ik win, maar deze was wel heel erg lekker. We gaan dus als drievoudig wereldkampioen de winter in.’
Paralympische Spelen
In 2012 en 2016 behaalde Patrick brons op de Spelen. Twee jaar geleden kwamen daar goud en zilver bij. ‘Nu zijn we op zo’n niveau, dat we eigenlijk wel drie keer goud kunnen winnen op de Spelen. Dat hebben we immers in augustus nog gedaan op het WK in Glasgow. Dat waren dezelfde onderdelen en dezelfde tegenstanders. Maar we blijven reëel, het kan ook zomaar niet lukken. We zien dat er dit jaar al een paar goede koppels bij zijn gekomen uit het buitenland, dus het wordt elk jaar moeilijker om dit vol te houden. En dan moet ik kijken hoe tevreden ik dan ben met de wel behaalde successen. Om het leuk voor onszelf te houden, houden we van hoge doelenstellen.’
Solo
Naast de wedstrijden op de tandem rijdt Patrick ook solo af en toe een wedstrijd, voornamelijk op de weg. ‘Dat is heel leuk, maar ik heb geen individuele échte ambities, behalve dat ik af en toe een wedstrijd wil winnen op het niveau dat ik rijd. Ik doe mee met de Elite, en dat zit onder het niveau van de profs. De wedstrijden staan eigenlijk altijd in het doel van beter worden op de tandem. Dat blijft mijn nummer één.’
Sleutelen
Nu de wedstrijden even voorbij zijn, is Patrick evengoed dagelijks bezig met de sport. ‘Naast het trainen, ben ik ook dagelijks bij Tristan te vinden om te sleutelen aan de fietsen. Er gaat altijd wel iets kapot, we zijn bezig met onderdelen bestellen, de fietsen weer klaarmaken. Daar gaat veel tijd in zitten. Ook gaan we de komende tijd aan de slag met de Paralympische Spelen. Waar gaan we mee aan de slag? Wat gaan we verbeteren? Moet er een nieuwe fiets komen? Dat soort dingen.’
‘Wat ik het allerleukste vind aan deze sport zijn toch wel de wedstrijden rijden’, vervolgt Patrick. ‘Met de tandem ben ik wereldtop en kom ik ook over de hele wereld. Ik kom op hele mooie plekken en mag hele mooie wedstrijden rijden. Ik vind de tandem ook echt een uniek onderdeel van de wielersport. Je doet het met zijn tweeën, al het materiaal is altijd een beetje behelpen. Je moet heel veel zelf regelen, zelf uitzoeken. Zelf aan je fiets sleutelen om dingen te verbeteren. We zijn veel met innovatie bezig. Dat kost allemaal veel tijd, maar dat geeft wel heel veel voldoening. We zijn er dus zowel op de fiets als naast de fiets constant mee bezig. Maar wel met een geweldig resultaat.’
Dit artikel verscheen eerder in de oktober editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 82.