Marjolijn Touw: nog lang niet uitgespeeld
Amstelveen - Marjolijn Touw (61) draait al even mee als zangeres, danseres en (stem)actrice. Het grote publiek heeft haar kunnen bewonderen in grote producties als Mamma Mia!, Ciske de Rat, The Wiz, Petticoat, Sister Act, Grease en op tv in Het zonnetje in huis en Goede Tijden Slechte Tijden. Het cv van deze alleskunner is eindeloos. Ze groeide op in Amstelveen en noemt de Paaskerk als een van de meest bijzondere plekken uit haar carrière. ‘Hier is alles voor mij begonnen.’
Amstelveen
Marjolijn is geboren in Amstelveen en groeide op aan het Lindberghplantsoen. ‘Ik zat op de Wilhelminaschool, een lokale buurtschool op loopafstand van mijn ouderlijk huis’, begint Marjolijn. ‘Ik heb twee zussen en twee broers . Met mijn jongste broer Rob heb ik de buurt onveilig gemaakt. Lekker ravotten samen, met onze opblaasboot door de sloten en met onze fietsen crossen over de hellingbaan. Ja, ik heb hier echt een fantastische jeugd gehad.’ Na de basisschool ging Marjolijn naar de Ceulemans mavo, die later gefuseerd is met het Hermann Wesselink College. Daar ging ze door voor haar havo, om vervolgens auditie te doen in Amsterdam voor de Theaterschool. Na een eerste afwijzing, werd ze een jaar later aangenomen. De rest is geschiedenis.
Paaskerk
Als Marjolijn de Paaskerk binnenstapt, kijkt ze vol bewondering om haar heen. ‘Het is nog precies zoals in mijn herinnering, wat mooi.’ Een keer in de twee weken vonden radio-uitzendingen plaats met een kinderkoor, waar kinderen kerkliedjes zongen. Ze kwamen op verschillende basisscholen om kinderen te vragen en in een van die klassen zat Marjolijn. Op negenjarige leeftijd werd ze gevraagd, in ruil voor een rolletje drop. ‘Ik ben samen met een buurmeisje gegaan. Zij vond het na twee keer niet meer leuk, maar ik ben tien jaar lang blijven hangen. Zelfs toen ik al 18 was, werd ik er stiekem nog tussen gezet. Ik vond het fantastisch!’, vertelt Marjolijn enthousiast. ‘Ik zie me hier nog fietsen elke maandagavond voor de repetities in de Paaskerk. Op woensdagmiddag waren er dan opnames en op zondag werd het uitgezonden. Hier is mijn zangcarrière wel echt begonnen, dus de Paaskerk zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Ik herinner me alleen maar liefhebbende mensen en veel vreugde.’
‘Het koor is wel een anker geweest en gaf me vertrouwen voor de toekomst’
Ze noemt het kinderkoor als de beste leerschool. ‘Ik heb nog wel zangles gevolgd op vijftienjarige leeftijd, maar dat was toch anders dan het koor. Ik vind een koor sowieso leuk. Als ik niet meer in dit vak zou zitten, zou ik wel graag in een koor willen blijven zingen. Daar word ik hartstikke blij van. Het was ook wel mijn redding vroeger. Ik was een volle puber en werd daarmee wel gepest, maar in het koor zat ik op mijn plek. Ik werd gewaardeerd om wie ik was en werd echt gezien’, vertelt Marjolijn geëmotioneerd. ‘Ik was er heel trots op dat ik kon zingen. Het gaf me zoveel rust. Wat dat betreft is het wel een anker geweest en gaf het me vertrouwen voor de toekomst.’
Herinneringen
Marjolijn is vaak in Amstelveen te vinden, vooral omdat haar zussen en broer hier nog wonen. ‘Ik kom graag in het Schouwburg en ga regelmatig naar de vrijdagmarkt. Mijn favoriete plek? Toch wel het plantsoen waar ik ben opgegroeid. Ik rij graag nog even door mijn oude buurt. Dat is niet altijd even makkelijk, aangezien mijn moeder is verongelukt op de Van Der Hooplaan. Ze stak over en werd geschept door een auto. Helaas is ze onderweg naar het ziekenhuis overleden. Daar denk ik altijd aan als ik daar rij, maar gelukkig kan ik nu ook de mooie dingen weer terughalen. Ik heb altijd gezegd dat je nooit meer terug moet naar de plek waar je vandaan komt. Ik heb hier zoveel herinneringen liggen en word er soms wat weemoedig van. Ik ben even terugverhuisd naar Middenhoven een paar jaar geleden, maar het voelt alsof ik door mijn verleden rij als ik hier terug ben. Deels is dat leuk, maar deels is dat ook confronterend. Inmiddels woon ik alweer jaren in Huizen, maar Amstelveen is toch wel een plek waar ik nog steeds graag kom. Al rij ik ook een rondje door mijn geschiedenis. Voor af en toe is dat heel erg fijn.’
Carrièrepad
‘Op de mavo zei een docent eens tijdens een bonte avond dat de kleinkunstacademie wel iets voor mij was. ‘Hij vroeg een map voor me aan en toen begon de magie. Dit wilde ik. Ik kwam direct in een andere wereld terecht.’ Ze voltooide de opleiding Academie voor Kleinkunst in Amsterdam in 1987 en verbond zich net voor haar afstuderen aan het jeugdtheater Amsteltoneel.
‘Het kwam me zeker niet aanwaaien en ik heb altijd hard gewerkt voor alles, maar sindsdien is het balletje wel gaan rollen en heeft het eigenlijk niet meer stil gelegen’, zegt Marjolijn. In het theater speelde ze enkele jaren met Karin Bloemen. In 1993 lanceerde ze haar eigen soloprogramma, Hoeren en Heiligen, gevolgd door Een boel Touw. Later kwamen daar veel grote musicals bij. Naast alle toneel, cabaret, solovoorstellingen en grote musicals, is Marjolijn ook regelmatig te horen in radioprogramma’s, te zien in televisieprogramma’s en te horen als stemactrice in diverse animatiefilms. Als het aan Marjolijn ligt, is ze voorlopig nog niet uitgespeeld.
‘Als ik zou stoppen? Dit is mijn wereld. Als ik zelf niet speel, bezoek ik nog heel veel voorstellingen van mensen die ik ken. Ik zou dit nooit los kunnen zien van wie ik ben. Ik ben snel onrustig als ik even niks te doen heb. Grease is mijn laatste grote productie geweest en momenteel ben ik aan het freelancen. Dat vind ik heel leuk, maar ook wel weer heel onrustig. Bij een grote productie weet ik wat de komende weken de planning is en nu bekijk ik alles dag voor dag. Als ik twee weken een lege agenda heb, maak ik me al zorgen , grapt ze. ‘Gelukkig komen er nog heel veel leuke dingen aan.
Toekomstplannen
Eind april stapt Marjolijn aan boord van een cruiseschip naar Noorwegen, de Shetlandeilanden en Schotland voor de achtdaagse Musical Cruise. Tijdens deze cruise worden de mensen getrakteerd op optredens op diverse locaties in het schip, die zowel overdag als ’s avonds plaats zullen vinden. ‘We zijn momenteel veel aan het repeteren. Veel pasjes, veel liedjes. Ik speel ook stukken uit musicals waar ik zelf niet in heb gespeeld. Een uitdaging, maar ik word er ook weer ontzettend blij van. Er komen ook nog zoveel dingen aan. Zo speel ik in twee films en ga ik spelen in de voorstelling De Harmonie in Enschede, waarvoor ik zes weken naar het oosten moet. Iets heel anders, maar ook weer een enorm mooie productie. In het najaar speel ik onder regie van Jon van Eerd in een komedie en daarnaast doe ik veel losse dingen zoals aanwezig zijn in radioprogramma’s. Stilzitten is niet echt iets voor mij en ik ben dankbaar voor alle kansen die nog op mijn pad komen. Wat zou ik anders moeten doen?’
Zorg
Heel even dacht Marjolijn dat er een carrière voor haar lag in de zorg. ‘Tijdens mijn middelbareschooltijd heb ik nog even in het Nicolaas Tulp-ziekenhuis gewerkt (nu Amstelland Ziekenhuis, red.). Hartstikke leuk en dankbaar werk! In de tijd van Corona wilde ik zelfs via een zijinstroomtraject de zorg in. Op het moment dat ik stage zou gaan lopen in het Rosa Spier Huis in Laren, kwam het werk weer los. Als mijn carrière op het toneel niet gelukt was, was ik wellicht de zorgkant op gegaan.’
‘Ik hoef mezelf niet meer zo nodig te bewijzen’
Zelfverzekerd
‘Ik wil graag genieten van wat ik doe’, vertelt Marjolijn. ‘Ik probeer niet terug te kijken en te denken: had ik maar. Zo zat ik gisteren Over Mijn Lijk te kijken en besef dan dat sommige mensen niet eens het uitzicht hebben om oud te worden. Ik ben dankbaar voor de kansen die me worden geboden en werk er hard voor. Het is bijzonder om te beseffen wat voor reis ik al heb gemaakt. Daar ben ik trots op. Het valt me best mee om ouder te worden. Ik voel me zelfverzekerder en maak me minder druk over mezelf. Dat is een goed gevoel, ik hoef mezelf niet meer zo nodig te bewijzen.’
Dit artikel verscheen eerder in de april-editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 87.