Amstelveen - Enzo Fontein (17) is een rugbyer bij de Amstelveense Rugbyclub ARC. Met zijn team haalde hij drie keer de NK-finale en in 2022 mochten ze de titel Nederlands Kampioen op hun naam schrijven. Begin 2024 was Enzo genomineerd voor Amstelveens talent van het jaar tijdens het Amstelveen Sportgala. Hij werd runner-up en zijn rugbyclub werd als winnaar uitgeroepen tot Vereniging van het jaar. Met zijn zeventien jaar is hij nog jong, maar dat staat zijn grootse dromen niet in de weg. Als het aan hem ligt, vertrekt hij dit schooljaar nog naar Engeland om zijn dromen te verwezenlijken.

Start

De ingetogen Enzo is een sporter in hart en nieren. ‘Mijn ouders hebben allebei sport op hoog niveau beoefend, dus sport zat er al vroeg in. Op vijfjarige leeftijd ben ik begonnen met judoën en in groep 6 kwam daar rugby bij. Mijn beste vriend deed aan rugby en zijn vader zag wel potentie in mij. Ze zochten grote jongens en ik ben altijd vrij fors geweest. Ik ben toen met hem mee geweest naar een training en sindsdien is het een van de dingen die ik het allerliefste doe.’

Rugby is een sport die je niet veel hoort op de basisschool, maar Enzo was direct verknocht. ‘Je moet mij niet laten voetballen. Dat is zo specifiek met je voeten en ik ben toch wel een beetje lomp. Bij rugby komt dat mooi van pas’, lacht Enzo. ‘Het is een heel houterig spel, maar al gauw bleek dat ik er talent voor had.’

Positie 1

De trainer had nog iemand nodig op positie 1, de Loose Head Prop (de Loose Head Prop wordt aan de linkerkant van de voorste rij in de scrum geplaatst. Deze rol vereist een speler met uitstekende scrummagetechniek, kracht en uithoudingsvermogen. Bij open spel wordt van hen verwacht dat ze de bal dragen, tackles maken en strijden bij de afbraak, red.) en daar heeft hij me gewoon neergezet. Tot de dag van vandaag speel ik nog steeds op deze positie. Hij zag er potentie in en daar heeft hij gelijk in gehad.’ Na jaren judo en rugby gecombineerd te hebben, besloot Enzo in 2021 volledig voor de rugby te gaan. Een goede keuze, zo blijkt.

Hoogste klasse

Met zijn team speelt Enzo in de hoogste jeugdklasse. Hij rugbyt vijf keer per week en doet daarnaast drie keer per week aan krachttraining. ‘Fysiek is dit een zware sport, daar heb ik wel krachttraining erbij nodig. Soms is dat lastig te combineren allemaal maar gelukkig ligt mijn school naast een sportschool. In een tussenuur ga ik dan snel heen en weer en heb ik toch kunnen sporten.’ Enzo zit in 5vwo op het Amstelveen College en dankzij zijn topsportstatus heeft hij hier en daar wat extra mogelijkheden. ‘Ik moet veel lessen verplaatsen en soms kan ik gewoon echt niet heen. Ik heb gelukkig een afspraak met een docent dat ik een les niet bij hem volg, maar de stof ervoor moet maken. Uiteindelijk moet al het schoolwerk wel gewoon gedaan worden, topsportstatus of niet.’

Engeland

Nederland is niet echt een rugbyland en Enzo heeft plannen om zijn sportcarrière in Engeland voort te zetten. ‘Ik ben al wezen kijken naar scholen waar ze school met rugby combineren. Engeland is van Europa wel het grootste rugbyland waar voor mij mooie kansen liggen. Daar hoop ik dan mijn laatste twee jaar vwo voort te zetten, zodat ik veel tijd aan sport kan besteden. Het fijne aan Engeland is ook, dat je daar iets langzamer qua leeftijdscategorie kan opbouwen. In Engeland heb je een onder 21 en onder 23 competitie. Ik sta op een van de meest fysiek zware posities waarin je heel veel kracht moet zetten. Als er dan iemand voor je staat van 28 jaar en 140 kilo, dan werkt dat niet zo goed. Die kracht heb je gewoon nog niet. In Engeland kun je dat rustiger opbouwen en speel je nog tegen leeftijdsgenoten in plaats van gelijk in de volwassen competitie mee te moeten draaien.’

‘Ik sta op een van de meest fysiek zware posities waarin je heel veel kracht moet zetten’

Blessures

Op de vraag of hij wel eens te maken heeft met blessures, antwoordt hij lacherig: ‘De grap is eigenlijk dat het spel er hard uitziet, maar dat het compleet veilig is. Het is een goed georganiseerde sport en er zijn veel regels gemaakt om het heel veilig te houden. De meeste blessures heb ik tot nu toe buiten het veld gehad. Zo scheurde ik mijn enkelband met trampoline springen en ben ik een keer met de fiets gevallen waar ik een groot litteken op mijn arm aan heb overgehouden.’

Sinds zijn zevende heeft Enzo de haarziekte Alopecia, waardoor je (gedeeltelijk) kaal wordt.  Problemen daarmee heeft hij nooit ervaren. ‘Het straalt wel gelijk wat uit en ik vind eigenlijk wel dat het me goed staat. En heel eerlijk? Het maakt wel direct indruk op de tegenstander’, grapt Enzo.

Toekomst

Over vijf jaar ziet Enzo zich wel uitkomen voor het Engelse team. ‘Dat is heel moeilijk en dan moet ik eigenlijk wel wachten tot ik een jaar of 25 ben. Maar binnen nu en vijf jaar ga ik er sowieso het meeste uithalen wat erin zit. Als je drie jaar in een land woont, mag je voor dat land uitkomen tijdens wedstrijden. Als je eenmaal voor een land uitkomt, kun je niet zomaar wisselen. Dat biedt kansen in Engeland, maar dan moet ik mezelf wel gaan bewijzen. Ik hoop in ieder geval over drie jaar gesetteld te zijn in Engeland en daar in een goed team te spelen. Maar zelfs als ik dit uiteindelijk voor een of andere reden niet professioneel ga doen, is dit iets wat ik zo lang mogelijk wil blijven doen. Er zijn weinig plekken waar ik blijer ben dan op het veld’, besluit Enzo.

Dit artikel verscheen eerder in de april-editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 87.