Skeletonster Florijn de Haas (17) deed mee aan de Olympische Jeugdspelen
Amstelveen - Florijn de Haas speelde altijd fanatiek hockey en deed mee met de selectiegroep van turnen. Maar op zestienjarige leeftijd gooide ze het roer om en meldde zich aan voor de testdag van Skeleton. Met succes. In januari stond ze aan de start van de Olympische Jeugdspelen en met 130 kilometer per uur ging ze op de slee naar beneden, in de hoop een top 10-plek te bemachtigen.
Turnen
‘Op mijn derde ben ik begonnen met hockey. Ik kwam in een klein kleuterklasje, waar je eigenlijk alles doet behalve hockey’, lacht Florijn. ‘Ik ging daar naartoe omdat ook mijn broer op hockey zat. Ook deed ik aan golf, omdat de hele familie dat deed. In het begin vond ik dat niet zo leuk, maar later kwam er een leuke leraar en leuke leeftijdsgenoten in mijn groep. Dat heeft het plezier wel vergroot. Op mijn zesde ben ik ook nog eens gaan turnen. Ja, ik hou wel van sport.’
Tijdens een turnbijeenkomst bij FIT84 in Amstelveen (nu bekend onder de naam United Amstelveen, red.) werd haar al vrij snel verteld dat ze mee moest doen aan selectie turnen. ‘Iedereen kon daar al van alles, van spagaat tot koprollen. Ik kon nog helemaal niks, maar werd uiteindelijk wel aangenomen voor de selectiegroep. Blijkbaar zagen ze al direct dat turnen me wel goed lag’, vertelt Florijn. In al die jaren heeft Florijn turnen en hockey gecombineerd, met af en toe golf erbij.
‘Ik sport niet voor de gezelligheid maar wil hoog presteren’
Piek
Tot haar zestiende. ‘Als je zestien bent en niet in de top zit met turnen, word je ook niet heel veel beter. Mijn piek, de eerste divisie, lag midden in de Corona-tijd. Dat hielp ook niet mee. Met hockey lag het ook wat lastig. Ik had een heel leuk team, maar ze wilden in een vriendenteam. Ik ben iets te fanatiek om in een vriendenteam te spelen en met turnen niet op een hoger niveau te komen. Ik ben wel echt een sporter, ik moet tot het uiterste en wil echt presteren. Anders heb ik het gevoel dat ik ook wel met vrienden naar de stad kan. Ik sport niet voor de gezelligheid maar wil hoog presteren’, vertelt Florijn fanatiek.
Kennismaking Skeleton
Florijn zat niet lang stil. ‘De Olympische Winterspelen heb ik altijd op televisie gekeken. We zijn een echte sportfamilie en sport staat altijd aan. Skeleton zag er voor mij al lange tijd tof uit. Met je hoofd naar beneden van de glijbaan, dat is toch ook cool?’, grapt ze. ‘Kimberley Bos kwam voorbij met haar medaille en na haar prestatie kwamen er in Nederland testdagen. Dat leek me wel wat. Ik wilde gewoon eens ervaren hoe het was om van die berg af te gaan. Gewoon, één keer.’
Dat liep anders. Florijn was direct heel enthousiast. ‘De testdag was op Papendal en daar keken ze hoe goed je kon sprinten, hoe explosief je was en hoe je algehele fysiek was. Ook mag je tijdens zo’n testdag één keer de berg af en daar ging het me natuurlijk om. En dat was zo leuk! In het begin was ik heel zenuwachtig, want het gaat toch tegen je principes in om met je hoofd eerst naar beneden te gaan. Het is een heel raar perspectief. Je ligt laag op de grond en hebt geen idee wat je kunt verwachten. Je hebt snelheid, je voelt wat bochten, rechte stukken en binnen no time ben je bij de finish. Door de adrenaline was ik helemaal overwhelmed, maar tegelijkertijd vond ik het zo rustgevend. Ja, dat klinkt heel gek. Je bent één met de slee en hoort helemaal niemand. Je doet je eigen ding en niemand is daar verantwoordelijk voor behalve jijzelf. Er ging een nieuwe wereld voor me open.’
‘Als je mij twee jaar geleden had verteld dat ik mee zou doen met de Olympische Winterspelen, had ik je echt uitgelachen. Ik, een wintersport? Ik haat kou!’
Jeugdtraject
Na de testdag werd de vader van Florijn gebeld om haar geboortedatum te checken. Ze dachten dat ze ouder was omdat ze fysiek heel sterk was. ‘Uiteindelijk ben ik er doorheen gekomen en werd ik geselecteerd voor het jeugdtraject. Ze boden me aan om eerst een week mee te doen met de afdalingen om te kijken of ik het leuk bleef vinden. Maar aangezien het voor mij alleen maar leuker werd, was er geen twijfel over mogelijk. Ik ging het jeugdtraject in.’
Florijn kwam precies op het goede moment, want na een trainingsweek begonnen de kwalificaties voor de Olympische Jeugdspelen. ‘Ik had geen idee wat de spelregels waren en hoe de wedstrijden in elkaar zaten. Ik werd dus direct in het diepe gegooid. Een week na de testdag zat ik al in Oostenrijk voor een eerste run. Door veel te kijken naar anderen, heb ik onwijs veel geleerd. Er is geen handleiding en het is vooral veel zelf proberen. Je bent ook zelf verantwoordelijk voor je spullen. Wat dat betreft is Skeleton echt een DIY-sport. Je moet zelf al je spullen bij elkaar brengen. Veel tapen, schroefjes regelen. Tussen alle trainingen door ben je aan het schuren en prutsen en veel met de slee bezig. Dat is leuk, maar wel even zoeken. Het is ook je eigen schuld als je een schroefje mist. Dat is een verantwoordelijkheid, maar ook wel relaxt. Je moet op jezelf kunnen vertrouwen, maar bent niet afhankelijk van anderen. Gelukkig leer je veel tijdens zo’n jeugdtraject en leer je veel mensen kennen uit andere landen waar je ook weer van kunt leren. Skeleton is een sport waar je niet gelijk talent voor moet hebben om goed te kunnen zijn. Hoe vaker je het doet, hoe beter je erin wordt. Het is dus een kwestie van ervaring opdoen.’
Kwalificatie
Na haar middelbare schooltijd op het Hermann Wesselink College, besloot ze afgelopen jaar een tussenjaar te nemen. ‘Op deze manier kon ik echt die ervaring opdoen die nodig was voor Skeleton. Ik trainde veel voor de Olympische Jeugdspelen en de Europa Cup die er nog tussendoor kwam. Ook deed ik mee met de Junior World Championships in Lillehammer.’ Om zich te kwalificeren voor de Spelen moest Florijn acht keer een baan afleggen zonder te crashen. Dat lukte tijdens wedstrijden in heel Europa en ook al in Korea in januari om de baan te verkennen die ze moest trotseren tijdens de Olympische Jeugdspelen.
Olympische Winterspelen
Tijdens de Olympische Winterspelen, in januari in Zuid-Korea, verbleven ze met zijn allen in een campus. ‘Ieder land had zijn eigen verdieping en Nederland had flink uitgepakt. Overal vlaggen, posters, noem het maar op. Wat een heerlijke sfeer hing daar. Ieder land mag tijdens de Spelen een vlaggendrager aanwijzen en dat bleek ik te zijn. Dat vond ik zo’n eer! Op de dag zelf werd mij backstage de vlag overhandigd en mocht ik gaan lopen. Net als met Skeleton was het weer iets wat ik nog nooit gedaan had. Lopen? Waar naartoe? En wat moet ik met de vlag doen? Mijn broer had geappt dat ik er een show van moest maken, dus al lopend ging ik zwaaien met de vlag. Nu moest ik mijn moment pakken. Wat een happening’, lacht Florijn.
Zeventiende
De Spelen zag ze zelf als een gewone wedstrijd. ‘Natuurlijk hangt er een spanning omheen, maar het enige verschil was dat er Gangwon achter me stond. Het geeft wel een kick dat je in je Nederlandse pak met nummer staat. Dat je je land mag vertegenwoordigen. Ik hoopte altijd op het hoogst haalbare met turnen en hockey en nu stond ik hier op het onderdeel Skeleton op de Spelen. Als je mij twee jaar geleden had verteld dat ik mee zou doen met de Olympische Winterspelen, had ik je echt uitgelachen. Ik, een wintersport? Ik haat kou!’, lacht Florijn.
Mijn run zelf begon heel erg goed’, vervolgt ze. ‘Ik had als doel om binnen de top 10 te eindigen. Je doet twee runs, als je de eerste niet crasht, en tot bocht negen stond ik zevende. Maar daarna ging het mis en belandde ik gek op de slee waar ik mezelf moest corrigeren. Met alles wat ik in me had probeerde ik mezelf te balanceren, maar al mijn snelheid was weg. Het kostte me drie seconden, waardoor ik uiteindelijk zeventiende ben geworden. Jammer, want de tweede run ging wel vlekkeloos en dat had me die top 10 plek kunnen opleveren. Ik wist dat er meer in zat.’
Olympische Spelen 2030
De komende maanden staan in het teken van Skeleton en de oriëntatie op een studie. ‘Volgende week vertrek ik naar Oostenrijk voor trainingsdagen, gevolgd door de Europa Cup’, vertelt Florijn. ‘Omdat het jeugdtraject nu is afgelopen, ga ik meedoen met de volwassenen. Voor de rest ben ik de komende maanden bezig met sprint- en krachttraining, omdat het ijs gesmolten is. Ik hoop in mei een studiekeuze te hebben gemaakt en ga op zoek naar een baantje om mezelf deze maanden bezig te houden. Af en toe ben ik op Papendal, om te kijken hoe ik ervoor sta.’
Het doel is om mee te doen met de Olympische Winterspelen in 2030. ‘Ik ga nu meedoen met Europa Cups en als ik genoeg punten heb verzameld, mag ik meedoen aan de World Cup. Als ik dan bij de top 8 hoor, kwalificeer ik me voor de Olympische Spelen. Daar ga ik natuurlijk voor!’, sluit Florijn af.
Dit artikel verscheen eerder in de maart editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 86.