Urbanuskerk dankt hulpverleners na brand
Amstelveen – Hulpverleners hebben afgelopen zaterdagavond gevochten voor het behoud van de Sint Urbanuskerk. De Geloofsgemeenschap H. Geest/St. Urbanus wil hen hier graag voor bedanken.
Het zat niet altijd mee, maar het is de hulpverleners gelukt om de historische waarde van het gebouw en de alles bepalende toren te sparen. “Als Bovenkerkers en Amstelveners zijn we hen heel veel dank verschuldigd”, schrijft Urbanuskerk Bovenkerk op zijn website. “Als geloofsgemeenschap hebben we ongelooflijk veel respect voor dat zware werk. Het is dan ook onbegrijpelijk hoe sommige omstanders verbaal of fysiek agressief zijn naar hulpverleners. Dat is onacceptabel en maakt hun klus onnodig extra zwaar.”
Ontmoeting
De geloofsgemeenschap maakt ook melding van een verhaal van Eline van den Haak over de brand op Facebook. Zij werkt in een slijterij en beschrijft een ontmoeting met een brandweerman een dag na de brand. Urbanuskerk Bovenkerk kan zich helemaal vinden in de woorden van Van den Haak en heeft de brief onverkort op zijn website gezet. Hieronder volgt een passage uit het verhaal van Van den Haak:
“In het gesprek wat hierna volgde heeft hij (de brandweerman, red.) mij veel verteld over hoe zijn avond vergaan is. De melding van de brand kwam relatief laat waardoor het blussen laat op gang kwam. Na de melding is het korps met grote spoed naar de locatie gegaan om daar het vuur te lijf te gaan. Ze hebben netjes een plattegrond meegekregen om de punten te vinden van waar het water gepompt kon worden om te blussen. Meneer heeft mij foto’s laten zien. Op de plek van de ene pomp was bestrating gelegd. Op de andere plek was een groen perkje naast een haag geplant. 30 cm aan aarde en een grasmat. Waarom het lang duurde voordat er geblust werd? Deze heren hebben met een schep het aarde weg moeten scheppen om water op te kunnen pompen. En de menigte in paniek maar schreeuwen en commentaar maken.
Natuurlijk, het aanzicht geeft paniek, er komen emoties bij vrij, je ziet de historie van Bovenkerk in vlammen opgaan. Maar deze heren hebben het hoofd (ondanks de hitte van de brand) koel weten te houden.
De meneer die ik sprak heeft ook nog een kort gesprek gehad met een buurtbewoner. De brandweerman is gebeten door een pitbull die - volgens de eigenaar (die weigerde aan de kant te gaan) – ‘onrustig werd van de chaos en de brand’. Een hulpverlener is gebeten door een hond terwijl hij er alles aan deed om een rijksmonument zo goed als hij kon te bewaren.”
Dank
Van den Haak uit aan het eind van haar verhaal haar dank aan alle hulpverleners. Klik hier om de volledige tekst te lezen.
