Amstelveen - Hij begon als kleine jongen bij Amstelveen Heemraad, schopte het tot de selectie van Ajax, maakte zijn debuut in het betaald voetbal bij Jong Ajax en betrad de Eredivisie met Excelsior. Na een carrière vol hoogtepunten,blessures en comebacks kiest Norbert Alblas (30) nu bewust voor zijn tweede droom, het trainerschap. Komend seizoen wordt hij jeugdtrainer bij AZ Onder 15, na een paar jaar het eerste team van Amstelveen Heemraad met succes te hebben gecoacht.
Norbert Alblas groeit op in een hechte Amstelveense familie, waar voetbal centraal staat. ‘Mijn broers speelden bij Amstelveen Heemraad, dus het was logisch dat ik daar ook begon. Al snel was voetbal alles voor mij.’ Het keeperschap komt per toeval op zijn pad. ‘We misten een keeper en mijn broer, die toen trainer was, zette mij op doel. Het bleek me te liggen.’
Naar AZ
Het talent van de jonge keeper blijft niet onopgemerkt. Op tienjarige leeftijd wordt hij gescout door AZ. ‘Ik speelde op zaterdag een wedstrijd bij Amstelveen Heemraad en maandag zat ik al in Alkmaar omdat ik daar het nieuwe seizoen mocht spelen. Ineens moest ik groep 8 op een basisschool in Alkmaar volgen.’ Vijf jaar lang verdedigt hij het doel in de jeugdopleiding van de Alkmaarse club.
Wanneer AZ besluit met een andere keeper verder te gaan, lijkt het avontuur ten einde. Maar nog geen dag later klopt Ajax aan. ‘Zij hadden me al in de gaten. Door voor Ajax te kiezen kon ik weer terug naar Amstelveen en school combineren met topsport op het Hermann Wesselink College. De school heeft me fantastisch begeleid. Zo kon ik
mijn vwo afmaken én bij Ajax trainen.’
Alblas blijft zeven jaar bij Ajax en gaat via de jeugd naar Jong Ajax en maakt het laatste anderhalf jaar tevens deel uit van de selectie van Ajax als derde keeper. ‘Dat was een prachtige ervaring. Betaald voetbal op het hoogste niveau meemaken is echt heel speciaal.’ Zijn officiële debuut maakte hij in de Jupiler League, als keeper van Jong Ajax. ‘Een hoogtepunt. Alles waarvoor je jarenlang hebt gewerkt, komt op zo’n moment samen.’
Tegenslagen en comebacks
Maar de weg omhoog verloopt zelden zonder obstakels. Tijdens zijn tijd bij Ajax scheurt hij voor het eerst zijn kruisband. Een zware blessure die zijn carrière jarenlang zal blijven beïnvloeden. Toch vindt hij na zijn vertrek bij Ajax een nieuwe uitdaging bij NEC. ‘Daar begon ik goed, maar na een paar wedstrijden ging het weer mis: opnieuw een afgescheurde kruisband.’
De revalidatie is zwaar, fysiek én mentaal. ‘Er waren momenten dat ik niet dacht dat ik nog terug zou komen op niveau.’ Maar hij knokt zich terug en wordt uiteindelijk eerste keeper bij NEC in het seizoen waarin de club promoveert naar de Eredivisie. ‘Eindelijk stond ik er weer. Alleen raakte ik aan het eind van het seizoen opnieuw geblesseerd en was ik mijn basisplaats ook verloren. Ik had nog steeds geen volledig seizoen als eerste keeper gespeeld. Dat begon aan me te knagen.’
Opnieuw bouwen
Vastbesloten om ritme op te doen en zichzelf te bewijzen, maakt Alblas de overstap naar TOP Oss. ‘Ik wilde een seizoen lang spelen. Betrouwbaarheid tonen, voor mezelf én voor andere clubs.’ Dat lukt, en na een jaar bij Oss tekent hij bij Excelsior, als tweede keeper achter Stijn van Gassel.
Maar het lot slaat opnieuw toe: aan het einde van zijn tweede seizoen scheurt hij zijn kruisband opnieuw, dit keer aan zijn andere knie. ‘Ik heb altijd gezegd: als het nog een keer gebeurt, stop ik. Het klonk misschien als grootspraak, maar ik hield woord omdat ik het ook echt zo voelde. De dag na de diagnose wist ik: nu is het tijd voor iets anders, een andere grote droom van me.’
Droom twee: trainer worden
Zijn tweede droom lag al klaar: trainer worden. ‘Tijdens mijn blessureperiodes had ik al veel tijd gestoken in KNVB-cursussen. En bij Amstelveen Heemraad had ik al als assistent meegedraaid.’ Toen hij de eerste keer langdurig geblesseerd raakte, belde hij direct trainer Edwin van Maas van Amstelveen Heemraad. ‘Zocht hij nog een assistent? Ik wilde iets doen, iets betekenen en mijn voetbalhart klopte nog steeds.’
Alblas stort zich op het trainersvak met dezelfde energie als waarmee hij zijn keeperstrainingen benaderde. ‘Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in het ‘waarom’ van trainers. Waarom zetten ze een speler daar neer? Waarom die opstelling? Ik schreef het allemaal op.’ Die interesse betaalt zich uit: na enkele jaren als assistent wordt hij hoofdtrainer bij Amstelveen Heemraad en in 2024 stopt hij officieel met zijn voetbalcarrière als keeper.
Liefde voor de club
De band met Amstelveen Heemraad is bijzonder. ‘Ik liep hier al als 10-jarige rond. Nu ben ik al een paar jaar actief bij de selectie, waarvan de laatste twee als hoofdtrainer.’ Het is een familieclub: zijn broer is keeperstrainer, zijn vader is leider, zijn zwager speelde in het eerste elftal. ‘We zijn met z’n allen verbonden aan de club. Ik wil de club beter achterlaten dan ik toen ik begon en dat is gelukt.’
Het eerste elftal promoveert afgelopen maand naar de tweede klasse door de finale van de nacompetitie te winnen. ‘Een prachtig moment. Ook het tweede team werd kampioen. We hebben hier iets moois opgebouwd. Een cultuur, een familiegevoel. Dat ga ik echt missen.’
Jeugdtrainer bij AZ
Maar het is tijd voor een nieuw avontuur. Vanaf aankomend seizoen is Alblas jeugdtrainer bij AZ Onder 15. ‘Ik heb
een contract voor drie jaar getekend. Vorig jaar draaide ik al mee als assistent bij de Onder 19 en later bij de Onder 15.’ De keuze viel bewust op AZ. ‘Ik sprak ook met andere clubs, maar daar kon ik alleen in de onderbouw beginnen. Ik geef toch meer de voorkeur aan het begeleiden van wat oudere jongens en vind de Onder 15 een onwijs mooie kans om me verder te ontwikkelen.’
Hij kijkt uit naar de intensiteit van het werk. ‘Hier bij Amstelveen Heemraad trainden we twee keer per week, na school of werk. Bij AZ trainen we vijf dagen per week, met wedstrijden op zaterdag. Dan kun je écht impact maken. Tegelijkertijd moet je ook meer waakzaam zijn: de druk is groter, de verwachtingen hoger.’
Geen spijt
Het profvoetbal als speler mist hij niet. ‘Dat klinkt misschien raar, maar ik heb geen seconde spijt gehad. Ik wist dat ik er niet meer uit zou halen dan ik al gedaan had. De revalidatie was loodzwaar en ik zag het niet zitten om nog een jaar te knokken voor een kans op een contract.’ Hij kijkt met trots terug. ‘Mijn debuut in de Eredivisie na twee zware blessures? Dat was next level. Natuurlijk had ik nog door willen spelen als ik fit was gebleven, maar het is goed zo.’
Zijn nieuwe missie is helder: zichzelf ontwikkelen als trainer en spelers inspireren. ‘Ik wil niet alleen kennis opdoen, maar ook iets brengen. AZ heeft een sterke jeugdopleiding en ik hoop daar iets aan toe te voegen. Of ik ooit hoofdtrainer bij AZ wil worden? Dat zou prachtig zijn,’ lacht hij. ‘Ik ben nieuwsgierig, leergierig en vooral enorm gemotiveerd. Ik zie wel waar ik eindig, als ik maar blijf groeien.’
Dit artikel verscheen eerder in de juli-editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 100.
