Verpleegkundigen Ziekenhuis Amstelland: Trots op ons team!
Amstelveen - AmstelveenZ sprak met twee verpleegkundigen uit Ziekenhuis Amstelland. Mea Visser en Djoeke Beute, beide 27 jaar oud en inmiddels 4 jaar werkzaam in het Amstelveense ziekenhuis. Aan hen de vraag hoe zij deze coronacrisis beleven.
Op dit moment zijn tienduizenden Nederlanders met cruciale beroepen hard aan het werk, waaronder de zorg. Met pijn in ons hart lezen we de cijfers van het aantal patiënten of overledenen in de krant. Maar wanneer je deze patiënten echt meemaakt, is het nog veel schrijnender.
Corona-proof
‘In het begin was het hectisch. Ineens was er dit virus met een redelijk onbekend ziektebeeld, dus weet je niet wat je kunt verwachten. Maar al snel liep alles heel vlot.’ Vol trots vertellen Mea en Djoeke over de immens grote reorganisatie die er in zo’n korte tijd heeft plaatsgevonden om het ziekenhuis corona-proof te maken. ‘Door de enorme bouwprojecten met onder andere diverse sluizen, zijn we nu een afgesloten community’, aldus Mea.
Situatieschets
Het ‘corona-team’ bestiert in het ziekenhuis twee verpleegafdelingen (daarnaast is er nog de IC en de SEH waar met corona-patiënten wordt gewerkt). De verpleegkundigen vertellen hoe intensief het is op de ‘afdeling verdenkingen’.
‘Hier ligt elke patiënt apart en wordt geïsoleerd verpleegd. Dus bij elke patiënt doe je je pak helemaal aan en weer uit. En bij de volgende patiënt geldt weer hetzelfde protocol. Op de andere afdeling liggen de positief geteste corona patiënten.’
'We krijgen mensen
binnen tussen de
20 en 80 jaar'
Nuchter
Djoeke en Mea staan er professioneel in en vertellen dat het werk voor hen niet anders is dan anders. ‘Wij krijgen normaliter vaker te maken met besmettelijke ziektes. Alleen is het ziektebeeld nu uiteraard heel heftig en vooral voor de patiënt. We krijgen mensen binnen tussen de 20 en 80 jaar. En aangezien het ziektebeeld onvoorspelbaar is, zijn de klachten of het beloop continu anders.’
Er wordt goed samengewerkt tussen de diverse ziekenhuizen. Djoeke vertelt dat het echt motiverend is dat er ook heel wat mensen gezond danwel goed genoeg het ziekenhuis verlaten. ‘En dat is ook belangrijk om te weten, aangezien je in de media enkel hoort over het aantal sterfgevallen.’
Djoeke legt uit dat het momenteel lastig is om het werk naast je neer te leggen, omdat het onderwerp van de dag ‘corona’ is. ‘Dus ontspanning vinden we momenteel niet op de normale televisie. En ook niet bij familie en vrienden, aangezien we bij iedereen uit de buurt blijven.’
Ontroerend: dans in isolatiepak
De machteloosheid van familie en patiënten grijpt beide verpleegkundigen het meeste aan. Mea vertelt over een patiënt (80) van haar die zou komen te overlijden. ‘Deze vrouw had haar dochter aan de lijn en zei dat het zo goed was en dat ze aan haar reis ging beginnen’, dit grijpt je enorm aan. ‘Ze vertelde ons dat ze altijd zo graag danste en dit haar absolute passie was. Zelf kon ze dit nu niet meer, en toen hebben Djoeke en ik een dans met elkaar gedaan voor haar, weliswaar in ons isolatiepak.’
Djoeke en Mea zijn momenteel meer dan alleen zorgverleners. ‘We vervullen meerdere rollen, want we zijn tenslotte de laatste persoon die zo’n patiënt ziet. In dit mooie, kleinschalige ziekenhuis heeft iedereen het hart op de goede plek zitten. En iedereen hier begrijpt dat het onmenselijk is om alleen te sterven. Dus zodra we denken dat het niet goed gaat met een patiënt, bellen we de familie en mag iemand erbij zijn.’
Waardering
Beide verpleegkundigen zijn enorm blij met de support vanuit de samenleving, maar met name die van hun familie. Zo maakt Mea d’r broer heerlijke stamppot voor de hele crew. En ook haar familie overlaadt de afdeling met heel veel mooie tulpen en dozen Merci. ‘Wij denken dat ons werk zo normaal is, maar als mensen dan zo liefdevol zijn en respect hebben, besef je dat we met ons team iets doen wat niet alledaags is’, zegt Djoeke dankbaar.
Corona team
Mea en Djoeke spreken vol lof over hun team op de verpleegafdeling. ‘We zijn met zo’n 25 mensen van alle afdelingen, die hier vol overgave werken; collega’s van chirurgie, neurologie, radiologie, interne geneeskunde. Iedereen staat voor elkaar klaar op elk moment. Dat is echt heel fijn. En mensen vervullen ook andere rollen. Zo fungeert een KNO arts, gynaecoloog of uroloog op dit moment bijvoorbeeld als zaalarts. Iedereen probeert zijn steentje bij te dragen vanuit zijn of haar discipline. En het is zo bijzonder hoe we dit met z’n allen voor elkaar hebben gekregen.’
Beide verpleegkundigen vertellen hoe zij het hoofd koel houden. ‘We moeten het hebben van onze nuchterheid. En het is enorm fijn dat het team zo goed communiceert en snel schakelt met de diverse artsen.’
'Na een dag werken
voelt je hele gezicht beurs.
Daarbij is het heel warm.
En je kunt natuurlijk niks
drinken tussendoor'
Knuffelen
Voordat ze aan het werk gaan moeten ze zich eerst omkleden in de sluis. Na ruim tien minuten zijn ze klaar om geïsoleerd te kunnen verplegen. Djoeke vertelt: ‘We hebben operatiekamer pakken aan, want onze normale werkkleding is best wel warm. Over het pak dragen we een schort en verder een mondkapje, bril en handschoenen. Hier lopen we dan zo’n 3 uur mee.’
Haar collega Mea vult aan ‘we mogen dan 3 uur lang niet eten, drinken of plassen.' Ze benadrukt dat je dit echt niet wilt, omdat het pak dan wordt weggegooid. 'En aangezien er schaarste is in materialen, zorg je ervoor dat je die 3 uur volhoudt. Vandaag had ik de striemen in m’n gezicht staan van het mondkapje’, vertelt Djoeke. ‘Het masker is als glaswol dat heel strak op je gezicht zit. Na een dag werken voelt je hele gezicht beurs. Daarbij is het heel warm. En je kunt natuurlijk niks drinken tussendoor.’
Djoeke vertelt dat ze kauwgom neemt om het speeksel op gang te houden, al moet je die dan wel 3 uur in je mondkapje houden. Met zo’n isolatiepak kunnen Mea en Djoeke hun patiënten niet knuffelen. ‘Maar we hebben handschoenen aan dus kunnen iemand wel een aai over z’n hand of wang geven. En ook een hand vasthouden betekent heel veel.. of een dansje’, grapt de nuchtere Djoeke.
Mea en Djoeke.
Dit artikel is ook verschenen in AmstelveenZ Magazine, april 2020. Het magazine wordt 10x per jaar gratis huis-aan-huis verspreid in Amstelveen en directe omgeving.
