Column Geertje Visser: Kikkervoeten
Amstelveen - De SP heeft raadsvragen gesteld over de onbetaalbaarheid van zwemles in Amstelveen. Het krioelt hier namelijk van de kinderen en het water, maar niet van de zwembaden. Daardoor is de wachtlijst nu tussen de 6 en 12 maanden. En of dat nog niet onhandig genoeg is, heeft de nieuwe huurder van het zwembad aan de Escapade ook nog eens het plan opgevat om het zwembad om te dopen tot ‘Luxe Family Club’, aldus NH Nieuws.
Wat ik me moet voorstellen bij een Luxe Family Club weet ik niet helemaal, maar ik vermoed dat er een scheutje Chanel door het badwater zit en je na afloop van de zwemles geen patatje mayo kunt bestellen maar alleen sushi met havermelk. Als ouder kun je vast in een zachte witte badjas vanaf een bedje toekijken terwijl je voeten worden gemasseerd, in plaats van dat je, zwetend in je winterjas, langzaam van een oncomfortabele houten tribune afglijdt door de hitte.
Maar wie Chanel zegt, ruikt het al meteen: de prijs van de zwemlessen wordt wel even verdubbeld. Je mag namelijk alleen nog meedoen als je ook lid bent van de sportschool, waardoor je zwemdiploma halen – net zoals eigenlijk alles in Amstelveen – een prijzige aangelegenheid wordt. Te duur en heel lang wachten; wat dat betreft lijkt het zwemleven in Amstelveen precies op de huizenmarkt. Maar ja, heel Amstelveen is dan ook een soort Luxe Family Club.
Dat zwemles een prijzige aangelegenheid is, daar kan huize Visser over meepraten. Allereerst doordat het huishouden drie zonen telt waarmee álles een prijzige aangelegenheid wordt (gel, kinderopvang, pindakaas, u kent het). Maar voorál door de geheime afspraken die zwembaden onderling maken om de prijs op te drijven.
Toen ik (oma spreekt) ooit moest aantreden in het Floraparkbad, was er maar één opdracht: niet zinken en vooruit komen. Er was een badmeester met een metalen haak, maar daar bleef het wel bij. Maar ergens tussen de jaren ’80 en nu is er iets veranderd. En nu ben ik niet zo complotgevoelig, maar áls we het WEF dan ergens de schuld van moeten geven, dan is het van het concept ‘kikkervoeten’. Kikkervoeten, zo moet u weten (mocht u niet wekelijks zwetend in een bloedheet kleedhokje proberen een huilend kind in een zwembroek te wurmen), vormen de basis van het moderne zwemmen. Na een goede 8 jaar aan de zwembadrand weet ik nog steeds niet hoe ze er precies uitzien, behalve dat de tenen onnatuurlijk omhoog moeten. Wat ik ook weet, is dat de jongste zoon óók geen idee heeft wat kikkervoeten precies inhouden, terwijl hij toch al een kleine 2 jaar het kikkervoetenbezitterschap onderwezen krijgt. Hij zwemt als een vis en duikt als een aalscholver, maar zolang dat alles niet gepaard gaat met ingewikkelde voeten ga je nat (pun intended) als het op afzwemmen aankomt.
Niet dat je verder iets hebt aan die kikkervoeten, want ik heb nog nooit een volwassene met kikkervoeten zien zwemmen (dat zou er belachelijk uitzien) of ooit iemand horen zeggen “sjoh, bijna verdronken maar gelukkig dacht ik op tijd aan mijn kikkervoeten!”. Nee, die kikkervoeten zijn de bouwfraude van de zwembadwereld, wat ik u brom.
Ondertussen ploeteren wij driftig voort op de kikkervoeten, voor een bedrag waarmee we zesentwintig met diamant afgezette zwemdiploma’s hadden kunnen kopen. Misschien kan de SP ook eens raadsvragen stellen over het kikkervoetenkartel (of misschien past dat gezien de kikkers beter bij GroenLinks), dan is die wachtlijst zo opgelost.
Dit artikel verscheen eerder in de maart editie van AmstelveenZ Magazine, nummer 86.
