In memoriam: Jaap Dekker
Amstelveen - ‘Boogiewoogie-pianist’. Met die titel ging Amstelvener Jaap Dekker door het leven: maar wie Dekker alleen als boogiewoogie-pianist zag, doet hem eigenlijk tekort. Afgelopen vrijdag overleed de talentvolle muzikant op 73-jarige leeftijd.
Een schok voor velen die hem kenden of met hem hebben gewerkt. Dekker was een fenomenaal pianist, die regelmatig zijn tot kunst verheven boogiewoogie reportoire in zijn woonplaats Amstelveen ten gehore bracht.
Talentvol
Zo begeleidde hij vroeger op hilarische wijze de Amstelveense sportkampioenen in het raadhuis, tijdens de toenmalige kampioenenhuldiging (tegenwoordig Sport Gala), maar ook trad hij op in diverse lokale horecagelegenheden. Dat was natuurlijk een kleinigheidje, getuige zijn betekenis voor de muziek en de producties waar hij aan heeft (mee-)gewerkt. Dat ook De Telegraaf zijn overlijden meldt, zegt voldoende over de belangrijke en talentvolle muzikant die hij was.
De krant beschrijft dat Dekker deel uitmaakte van popgroepen als Les Copains, Moan en Long Tall Ernie and the Shakers en dat hij zich begin jaren zeventig toelegde toelegde op boogiewoogie, waarmee hij diverse hits scoorde en prijzen in de wacht sleepte, waaronder twee gouden een platina-plaat. Een van zijn grotere hits was In een groen groen knollenland (luister hier).
Gevoelige snaar
Ook schreef Dekker muziek voor films, documentaires en tal van andere producties, waarmee hij bijzondere gevoelige snaren kon raken, getuige (onder andere) zijn bijdrage aan het aangrijpende ‘Ze zijn er nog’ (klik hier) van Simon Hammelburg.
Gek op taal
Maar Dekker kon meer dan alleen muziek maken: hij was ook een begenadigd schrijver, gek op taal en schreef bijzonder graag columns. Dat deed hij in vroeger jaren geregeld als gastschrijver voor de lokale krant het Amstelveens Nieuwsblad, de laatste jaren vertoonde hij zijn kunsten in het wijkblad De Gondelkoerier.
Dekker was (zowel op papier als in gesprekken) graag lang van stof, maar eigenlijk verveelde dat niet: hij hield ontzettend van lange, mooie verhalen en anekdotes – over bijzondere mensen. Zelfs omschreef hij zijn schrijfstijl als mild-ironisch. Maar verhalen vertellen, dat kon hij. Net als muziek maken.
Fats Domino
Het mooiste compliment komt misschien wel uit een van zijn eigen columns voor De Gondelkoerier (december 2017), waarin hij beschrijft geschrokken te zijn van het overlijden van Fats Domino in het najaar van 2017. Dekker speelde in de jaren 70 in het voorprogramma van Fats. De legendarische r&b-zanger en pianist roemde ten overstaan van journalisten de kwaliteiten van Dekker: 'He is too much of a pianist for me'.
Jaap Dekker is afgelopen vrijdag rustig en in het bijzijn van zijn kinderen heengegaan, zo wordt gemeld op zijn Facebook-pagina, met de begeleidende tekst 'Zoek en vind innerlijke rust en vrede. En je leven zal prachtig zijn.'
