Plaatsgenoten: Terugblik op een leven lang KLM
Amstelveen - De 90-jarige Joop Zeij uit Amstelveen blikt terug op een mooi en gelukkig leven. Zijn vier dochters roemen hem om zijn humor en positiviteit en is hij een echte verhalenverteller. Zij hele leven heeft hij bij de KLM gewerkt en maar liefst ’12 directeuren’ versleten. Tijd voor een interview met deze markante Amstelvener.
Joop
Joop is op 24 november 1930 geboren in Amsterdam Noord en groeide op in Tuindorp. Hij beleefde veel plezier bij de kanovereniging en ontmoette hier zijn toekomstige vrouw Boukje. ‘De mooiste jongen van de vereniging had zijn zinnen op haar gezet, maar gelukkig ging ze er met mij vandoor’, grapt Joop. Het stel trouwde en nam hun intrek in een woning aan de Kinkerstraat in Amsterdam. Ze kregen 4 kinderen; Marian (68) die nu in het ouderlijk huis woont in Amstelveen, Marijke (65) woonachtig op Bali, Merel (55) in Hoorn, Pauline (50) in Uithoorn. ‘We lopen niet de deur bij elkaar plat, maar hebben een hele goed band met elkaar’, vertelt Joop trots. Als enige man te midden van al die vrouwen thuis, verklaart hij het 10 jaar leeftijdsverschil tussen zijn 2e en 3e dochter. ‘Ik had echt even tijd nodig om bij te komen’, grapt hij.
KLM
Op zijn 14e begon Joop op de technische avondschool. ‘Daar kwam op een avond iemand van de KLM om personeel te werven. Albert Plesman, de eerste president-directeur van de KLM, was namelijk op zoek naar jonge technici. En ik had het geluk dat ik op mijn 16e werd geselecteerd. Ik ging er maar liefst een dubbeltje op vooruit en zou nu 35 cent per uur gaan verdienen. Ik kwam op het KLM Internaat Dijnselburg Huis ter Heide (Zeist) terecht. Een prachtig gebouw, waar ik met 100 man werd opgeleid tot techneut. Na een half jaar werd er gekeken of je de mechanische of elektrische kant op zou gaan en werd je op Schiphol verder opgeleid. Ik kwam als leerling-monteur op de KLM-afdeling REPA terecht waar reparaties plaats vonden van wielen, remmen, hydraulische systemen. Al snel lonkte de functie van plaatwerker waar ik m’n creativiteit kwijt kon. Ik mocht toen aan de slag met reparaties van vliegtuigconstructies. Hier heb ik echt een leuke tijd gehad.’
Uitgezonden naar Biak
‘Op een gegeven moment wilde KLM mij in 1959 naar Biak sturen, een eiland in Indonesië. Maar ik wilde mijn vrouw en kinderen niet achterlaten op een etage in de drukke Kinkerstraat. Vervolgens kregen we een eengezinswoning in Badhoevedorp aangeboden en had ik geen reden meer om werk in het buitenland te weigeren.’ Joop kijkt met veel plezier terug op deze bijzondere tijd. ‘Het was mijn eerste dienstreis en ik vond het reuzespannend. We maakten veel tussenstops omdat de brandstof voorraad natuurlijk niet zo groot was als tegenwoordig. Ik zat 1e klas en naast een of andere baron, weet ik nog. Eenmaal aangekomen mocht ik aan de slag bij de technische dienst om vliegtuigen te repareren. In de tropen corrodeert het nogal hard. Ik werkte veelal aan watervliegtuigen bij Kroonduif, een dochtermaatschappij van KLM.’
12 directeuren
Eenmaal terug in Nederland verhuisde hij van de REPA-afdeling naar de controle afdeling in de hangar waar hij als inspecteur aan de slag ging. ‘Voor het checken van de kwaliteits-beheersing werd ik naar diverse landen gestuurd om hierover te rapporteren, waaronder Duitsland, Frankrijk, Amerika en Indonesië (Nieuw-Guinea).’ Joop kijkt met weemoed terug aan zijn mooie tijd bij KLM. De huidige ontwikkelingen bij KLM gaan hem aan het hart. ‘Ik heb maar liefst 12 directeuren meegemaakt gedurende mijn loopbaan’, vertelt hij trots. ‘Maar zoals ik Prins Bernhard ooit heb horen zeggen: ‘Als er dingen gebeuren waar je geen invloed op hebt, dan moet je het loslaten.’ En dat geldt ook voor de huidige situatie bij KLM. Gelukkig hebben we nog een fijne club van KLM gepensioneerden, genaamd ‘Vrije vogels’. De periodieke bijeenkomsten liggen nu door corona helaas stil, maar normaliter organiseren zij leuke reizen overal naar toe.’
Bezoek van de burgemeester
In 1964 is het gezin in Amstelveen komen wonen. Joop weet nog goed dat burgemeester Jan van Zanen een bezoek kwam brengen. ‘Voor ons 60-jarig huwelijk kwam hij ons persoonlijk feliciteren. Wat een ontzettend leuke man is dat.’ In 2013 is zijn vrouw Boukje helaas overleden. De ondernemende Joop zit niet stil en doet aan veel activiteiten mee in de seniorenfl at op de Kastanjelaan. Tijdens ons interview gaat om de haverklap de telefoon of deurbel. Naast zijn drukke sociale leven leest hij enorm veel. Op de vraag hoe hij z’n gezondheid op peil houdt, vertelt hij reeds 20 jaar wekelijks conditietraining voor senioren te doen.
Ook door corona laat hij zich niet uit het veld slaan. ‘Ik trek me er zo min mogelijk van aan en heb een groot incasseringsvermogen’. Zijn vriendin Wil zorgt ook voor veel plezier in zijn leven. ‘We kunnen het enorm goed met elkaar en elkaars kinderen vinden. We wonen apart, hoor. Zij op vijf hoog en ik op de 1e verdieping. We zien elkaar niet de hele dag, want daar moeten we alle twee niet aan denken’, grapt de 90-jarige Joop. Hij kijkt enorm uit naar een weekendje weg met zijn vriendin Wil. En hoopt nog lang van zijn kinderen, kleinkinderen én achterkleinkinderen te kunnen genieten.
